کد مطلب:90312 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:171

مسعودی، در شرح حال و زندگی عثمان می نویسد: «عثمان فوق العاده كریم و بخشنده بود (البته از بیت المال) كارمندان دولت و بسیاری مردم دیگر، راه او را در پیش گرفتند. او برای اولین بار، در میان خلفا، خانه ی خود را با سنگ و آهك بالا برد و درهایش را از چوب ساج و عرعر ساخت، اموال، باغات و چشمه هایی در مدینه اندوخته كرد و وقتی از دنیا رفت، نزد صندوق دارش صد و پنجاه هزار دینار و یك میلیون درهم پول نقد بود، قیمت املاكش در وادی القری، حنین و جاهای دیگر، بیش از صدهزار دینار می شد، اسب و شتر فراوانی از او باقی ماند».

سپس می نویسد: «در زمان عثمان، جماعتی نیز، ثروتها اندوختند، زبیر بن عوام در بصره، خانه ای بنا كرد كه اكنون (سال 332 زمان مسعودی) هنوز باقی و معروف است، در مصر، كوفه و اسكندریه، خانه هایی ساخت، ثروت زبیر بعد از وفات، پنجاه هزار دینار، هزار اسب، هزار غلام و كنیز و چیزهای دیگر بود.

طلحه بن عبیدالله تمیمی، خانه ای در كوفه، بنا كرد كه تا حال (سال 332) موجود و به دارالطلحیین معروف است، درآمد ثروت او در عراق، روزانه هزار دینار بود، خانه اش را در مدینه با آجر و گچ، تجدید بنا نمود و درهای آن را از چوب ساج ساخت.

مسعودی، نظیر همین ثروتها را، برای عبدالرحمن بن عوف می نویسد: وی خانه ی وسیعی در مدینه بنا كرد، دارای هزار اسب، هزار شتر و ده هزار گوسفند بود پس از مردنش، تنها یك چهارم هشت یك مالش، هشتاد و چهار هزار بود و اضافه می كند كه زید بن ثابت، به هنگام مرگ، آنقدر طلا و نقره اندوخته بود كه با تبر، آنها را می شكستند و این غیر از ثروت، مال، باغات و چشمه ها كه صد هزار دینار قیمت

[صفحه 184]

داشت بود كه در اختیار او قرار داشت و برای وارثان باقی گذاشت.»

بدیهی است، ثروتهایی در این حد، از زمین نمی جوشید و از آسمان نمی بارید، در كنار چنین ثروتهایی اگر فقرهای موحشی وجود نمی داشت، هرگز به این كلانی در اختیار افرادی معدود قرار نمی گرفت. وجود این ثروتها، آنهم در اختیار گروهی انگشت شمار، موجب شد كه اخلاق اسلامی به انحطاط گراید.

اما جنبه ی عام قضیه، این است كه از جنبه ی خصوصی كه بگذریم، بدون تردید وجهه ای عام نیز، وجود دارد كه اختصاص به آن عصر ندارد و شامل همه ی عصرها و همه ی مردم و جزء تعلیم و تربیت اسلامی است و منطقی است كه از قرآن، سرچشمه گرفته و در كلمات رسول خدا و امیرالمومنین و ائمه ی اطهار: و اكابر مسلمین تعقیب شده است.

این منطق، باید دقیقا روشن شود و بدانیم كه سخنان مولا، بیشتر به وجهه ی عام و همه ی مردم و همه ی زمانها متوجه بوده و طرف خطاب علی علیه السلام می باشند.

قبلا باید به زبان مخصوص این مكتب (مكتب اسلام) آشنا شد و برای درك مسائل و مفاهیم آن مكتب، به همان زبان سخن گفت و باید در درجه ی اول، بینش كلی آن را درباره ی هستی و جهان و حیات و انسان (جهان بینی) آن را به دست آورد.

اسلام درباره ی هستی و آفرینش دید، روشنی دارد و با آن دید، به حیات و زندگی انسان می نگرد.

صفحه 184.